သာသနာညႇိဳးႏြမ္းေစသည့္ လက္သည္မ်ား

ငါးခံုးမ တစ္ေကာင္ေၾကာင့္ တစ္ေလွလံုးပုပ္ ဆိုသည့္အတိုင္း လူတစ္စု၏ ျပဳမူ ေဆာင္ရြက္ျခင္းေၾကာင့္ လူ႔ အဖြဲ႔အစည္းႀကီး တစ္ခုလံုး သာသနာႀကီးတစ္ခုလံုး မ်က္ႏွာပ်က္ရ စရာမ်ား ျဖစ္ေတာ့သည္။

ယခုအခါ- မဆင္မျခင္ေသာ သူမ်ားက ကမၻာႏွင့္ အ၀ွမ္း ဘာသာေရး အတင္းေျပာမႈမ်ား ေခတ္ထလာသည္။ ဘာသာေရး အတင္းေျပာဆို ၾကရာတြင္ အင္တာနက္ အီးေမးလ္ အြန္လိုင္းအား အတင္းအဖ်င္း ပို႔ေဆာင္ သယ္ ယူေရး ဌာနႀကီး အျဖစ္ အသံုးျပဳေနေတာ့သည္။ အခ်င္း ခ်င္း ပုတ္ခတ္ေျပာဆို ေခ်ပၾကရာ၌ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ကရင္ ဗုဒၶဘာသာမ်ား ျဖစ္သည့္ ဒီေကဘီေအ အဖြဲ႔ႀကီးမွ ရဟန္း သံဃာေတာ္မ်ားမွ တစ္ခ်ိဳ႔ ဦးဇင္းမ်ား ကိုရင္ မ်ား၏ ေသနတ္ကိုင္ေဆာင္မႈ၊ သီရိလကၤာမွ တမီရ္မ်ား၊ ဟိႏၵဴမ်ားအား ျပန္လည္ေတာ္လွန္ရာတြင္ ဟိႏၵဴ မုန္းတီးေရး၌ အျခားဘာသာမ်ားသည္ ဗုဒၶဘာသာမ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းပါ၀င္ပါဟု သံဃာေတာ္တစ္ခ်ိဳ႔၏ ဖိတ္ေခၚမႈမ်ားသည္လည္း ေျပာ စရာမ်ား အနက္မွ တစ္ခု ျဖစ္လာခဲ့သည္။

ဘာသာေရးဆရာမ်ား- တရားေဟာဆရာမ်ားက လူသတ္လက္ႏွက္မ်ား ကိုင္စြဲျခင္းသည္ သာသနာတစ္ခုအား သိကၡာက်ေစရာ အ ေၾကာင္းရင္း ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ကရင္ဗုဒၶဘာသာ ဘုရားသားေတာ္ ရဟန္းမ်ား၊ ဦးဇင္းမ်ား၊ ကိုရင္မ်ား၏ လက္နက္ ကိုင္ေဆာင္မႈအား ယခုအခါ ရပ္စဲလိုက္ၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ၁၉၉၆ ခုႏွစ္မွ ၁၉၉၉ ႏွစ္ေလာက္အထိ အခ်ိဳ႔ေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ား၏ လက္ ႏွက္ကိုင္ေဆာင္ခဲ့မႈ သမိုင္းမွာ- အဘယ္ေၾကာင့္ လက္ႏွက္ ကိုင္ေဆာင္ခဲ့ရသည္ဟူေသာ အခ်က္အား အေၾကာင္းရင္း သမိုင္းဇစ္ျမစ္အား ထိန္ခ်န္ျမႇဳပ္ကြယ္ထားလွ်င္ လိမ္ညာ ဖံုးဖိထား၍ မရႏိုင္ေတာ့ သလုိ၊ ဗုဒၶသာသနာတြင္ ေပက်ံသြားေသာ အမည္းစက္ကိုလည္း ေျဖဖ်က္ ႏိုင္မည္ မဟုတ္ေတာ့ေပ။

အတိတ္ရာဇ၀င္မ်ားမွ ဖံုးဖိထားခဲ့သည္မ်ားကိုပင္ ေက်ာက္စာ ေက်ာက္ခ်ပ္မ်ား။ အရိုးႂကြင္း အရိုးက်န္မ်ား တူးေဖၚလွ်က္ ေဖၚထုတ္ေနၾကသည္ ျဖစ္ရာ- ဓါတ္ပံုမွတ္တမ္း၊ ဗီြဒီယို စသည္မ်ားျဖင့္ မွတ္တမ္းတင္ထားႏိုင္ ေသာ ယခုေခတ္မွ ျဖစ္ရပ္ႀကီးသည္ မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ ထိန္၀ွက္ထားႏိုင္မည္ မဟုတ္ေပ။ ေဖ်ာက္ဖ်က္၍ လည္း ရႏိုင္ေတာ့မည္ မဟုတ္ေခ်။

ငါးခံုးမ တစ္ေကာင္ေၾကာင့္ တစ္ေလွလံုးပုပ္- ရသည္မွာ မွန္ေသာ္လည္း၊ ထိုငခံုးမ ပုပ္ရသည့္ အေၾကာင္းရင္းကို ထိန္ခ်န္ထားလွ်က္ ပုပ္န႔ံကိုသာ အျပစ္ဆိုေနေခ်က စစ္မွန္တိက်ေသာ အေျဖေကာင္း တစ္ခ်က္ ထြက္မလာႏိုင္ ေတာ့ေခ်။
ထိုျဖစ္ရပ္သည္- ခရစ္ယာန္ လူဆိုးလူမိုက္မ်ား၏ ပေရာဂေၾကာင့္သာ ျဖစ္ခဲရျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုအတြက္လည္း သမိုင္းေၾကာင္းအား အနည္းငယ္လွန္စရာ ရွိေနသည္။
ကိုယ့္မင္းကိုယ့္ခ်င္းႏွင့္ ေနေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ႏိုင္ငံျခားတို႔၏ က်ဴးေက်ာ္မႈအား သံုးႀကိမ္ခံခဲ့ရသည္။ ပထမဦးစြာ က်ဴးေက်ာ္ ၀င္ ေရာက္ခဲ့သူမ်ားမွာ ေအဒီ ၁၁၆၅ ခုႏွစ္-ပုဂံမင္း ေရႊနန္းရွင္ သို႔ဟုတ္ နရသူ လက္ ထက္ ပဋိကၠရားမွ ကုလား (သီဟိုဠ္) မွ ပရကၠမဗာဟု (၁) တိုက္ခိုက္ သိမ္းပိုက္ ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ နရသူကို ကုလားက်မင္းဟု ရာဇ၀င္တြင္ေခၚတြင္သည္။ ထိုေရာအခါ- ဗုဒၶရဟန္းေတာ္မ်ား၏ ၀င္ေရာက္ ျဖန္ေျဖမႈကို သီဟိုဠ္တို႔ဘက္မွ လက္ခံ၍ ျပန္သြားခဲ့သည္ဟု စူဠ၀ံသႏွင့္ ေဒ၀နာဂလ ေက်ာက္စာမ်ား၌ ေဖၚျပ ထားသည္။

ဒုတိယ အႀကိမ္တြင္ မြန္ဂိုမ်ား အုပ္ခ်ဳပ္ထားေသာ တရုတ္ျပည္ ယူနန္မင္းမွ တိုက္ခိုက္ သိမ္းပိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ရန္စမွာ ၁၂၇၁ မွ ကူဗေလခံ၏ သံအမတ္တို႔ကို ျမန္မာမင္း စည္သူ (၄) ေခၚ တရုတ္ေျပးမင္းက သတ္ပစ္ လိုက္ ရာမွ စသည္ဟု ရာဇ၀င္မ်ား၌ ဆိုသည္။ ၁၂၈၅ ၌ တရုတ္ေျပးမင္းက အညံ့ခံသျဖင့္ သူ႔ကိုပင္ နန္းျပန္တင္ကာ က်ဲန္မိ-အင္ ဟူ၍ ျမန္မာကို တရုတ္၏ လက္ေအာက္ခံႏိုင္ငံ ျဖစ္ေစခဲ့သည္။ ျမန္မာျပည္တြင္း နန္းလုပြဲမ်ား ေၾကာင့္ ၁၃၀၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ မြန္ဂိုတို႔ ေရာက္လာျပန္သည္။ သို႔ေသာ္ မြန္ဂိုတို႔သည္ ျမန္မာ တစ္ျပည္လံုးသို႔ က်ဴးေက်ာ္ျခင္း မရွိဘဲ၊ သို႔ေသာ္ ျမန္မာတို႔၏ ညိႇႏိႈင္းေဆာင္ရြက္မႈျဖင့္ မြန္ဂိုတို႔ ျပန္သြားခဲ့၍- ၁၃၀၃ ဧၿပီ ၄ ရက္ တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံအား မြန္ဂိုလက္ေအာက္မွ ကင္းလြတ္ေသာ ႏိုင္ငံအျဖစ္ တရား၀င္ေၾကျငာေပးခဲ့သည္။

သီဟိုဠ္ကုလားမ်ား၊ မြန္ဂိုမ်ားသည္ စစ္ေရးအင္အား သာေသာ္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံအား သိမ္းပိုက္၀ါးၿမိဳပစ္ျခင္း မရွိဘဲလွ်က္ ျမန္မာ့ထီး ျမန္မာ့နန္းအား ေလးေလးစားစား အသိအမွတ္ျပဳေပးခဲ့ၾကေလသည္။

တတိတေျမာက္ က်ဴးေက်ာ္သူမ်ား ျဖစ္ေသာ ခရစ္ယာန္ နယ္ခ်ဲ႔မ်ားသည္ကား ထိုသို႔ မဟုတ္- ျမန္မာႏိုင္ငံအား သိမ္းပိုက္၀ါးၿမိဳရန္သာ မဟုတ္ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကိုပါ ကၽြန္ျပဳ၀ါးၿမိဳပစ္ရန္ ႀကိဳးစားေလေတာ့သည္။ ထိုသူယုတ္မာတို႔သည္ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားကိုလည္း ဂရုမစိုက္ခဲ့။ ေနာက္ဆံုး ဦး၀ိစာရကဲ့သို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပသည့္ ကိုယ္ေတာ္မ်ားကိုပင္ အသက္ဆံုးရႈံးရသည္အထိ ပစ္ပယ္ ထားခဲ့သည္။ ခရစ္ယာန္မ်ားသည္ လူကိုသာ ကၽြန္ျပဳသည္ မဟုတ္ ရိုးသားေသာ တိုင္းရင္းသားမ်ား၏ ရိုးသာ သာသနာမ်ားကိုလည္း ကၽြန္ျပဳ လိုက္သည္။ မလႊဲသာ မေရွာင္သာ လြတ္လပ္ေရး ေပးရေတာ့မည့္ အခ်ိန္၌ပင္ ခရစ္ယာန္ျဖစ္ေနေသာ တိုင္းရင္းသားမ်ားမွ လူငယ္ တစ္ခ်ိဳ႔အား အဂၤလန္သို႔ ေခၚယူ၍ ပညာသင္ေပးခဲ့သည္။ ရာသက္ပန္ အတူေနထိုင္လာေသာ တစ္ေျမတည္းေန တစ္ေရတည္းေသာက္ ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာမ်ားအား မ်ိဳးရိုးစဥ္ဆက္ မဟာရန္သူႀကီးမ်ား ျဖစ္သည္ဟု ေသြးခြဲသြန္သင္ခဲ့သည္။

လြတ္လပ္ေရးကိုလည္း ျမန္မာအပါအ၀င္ အျခားေသာ တိုင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ အတူမယူေစရန္ ေသြးထိုးေပးခဲ့သည္။ ထိုခရစ္ယာန္မိႈင္းမိ သြားေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ျမန္မာဟူ၍ ကရင္ဟူ၍ သီးျခား ခြဲျခား၍ မရေသာ နယ္ေျမမ်ား၌ပင္ ကရင္ခြဲထြက္ေရးဟု ေတာင္းဆို ေလေတာ့သည္။

ထိုထက္ပို၍ အေရးႀကီးေသာ အခ်က္မွာ ကရင္ခြဲထြက္ေရးဟု ေခါင္းစဥ္တပ္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ေသာ အဖြဲ႔အတြင္းမွ ကရင္လူမ်ိဳးစစ္စစ္ ဗုဒၶဘာ သာမ်ားအား ေရွ႔တန္းမွ ဓါးစာခံမ်ား အတြက္သာ ရာသက္ပန္သံုးခဲ့ေလေတာ့သည္။ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရးတြင္ ကရင္ဗုဒၶဘာသာမွာ ၈၀ ရာႏႈန္းေက်ာ္ပါ၀င္၍- ခရစ္ယာန္ႏွင့္ မူဆလင္မ်ားမွာ ရာခိုင္ ႏႈန္း အနည္းငယ္သာ ပါခဲ့ေလသည္။ သို႔ရာတြင္ ဗိုလ္ေလး ဗိုလ္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မ်ားမွာ ခရစ္ယာန္မွ အပ အျခား သူမ်ား ျဖစ္ခြင့္ မရခဲ့ေခ်။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမသည္ပင္ မိမိရာထူးရရွိေရး အတြက္ ဗုဒၶဘာသာစစ္စစ္မွ ခရစ္ယာန္ သို႔ ကူးေျပာင္းခဲ့ရေလေတာ့သည္။ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရး ႏွစ္ငါးဆယ္အတြင္း ေအာင့္သက္သက္ႏွင့္ ခရစ္ယာန္ထဲသို႔ ၀င္လိုက္ရေသာ လူဦးေရမွာ မနည္းလွေခ်။ ဗုဒၶဘာသာ ကရင္စစ္သားမ်ားထံမွ မၾကာခဏ ၾကားသိရေသာ စကားမွာ ယယ္ေအကဲ ေခ်ာင္ေယာင္းထိဒူ ယကဲခ်လာ့ လထ-တကယ္လုိ႔ ငါသာ (ေရကူးတဲ့သူ) ခရစ္ယာန္ ျဖစ္ ခဲ့ရင္ ငါ-ဆရာျဖစ္တာ (ရထူးရတာ)ၾကာၿပီ။ -ဖလံု ေခၚ ကြင္းကရင္ သို႔မဟုတ္ ဗုဒၶဘာသာ ကရင္မ်ား ေျပာေသာ စကား ျဖစ္သည္။
ခရစ္ယာန္ႏွင့္ညား၍- ခရစ္ယာန္ထဲသို႔ မ၀င္ေသာေၾကာင့္ မတရား အသတ္ခံလိုက္ရေသာ မူဆလင္၊ ဗုဒၶ ဘာ သာေပါင္း မွာလည္း အေထာင္အေသာင္းမက ရွိခဲ့သည္။ ရွိေနဆဲ ျဖစ္သည္။

ငပိစား မွ်စ္ကိုက္လွ်က္ တိုက္ပြဲ၀င္ေနရေသာ ကရင္ ဗုဒၶဘာသာထုႀကီးမွာ- မည္သည့္အခါတြင္မွ ေနရာ မရခဲ့။ ရာထူးတက္ခ်င္လွ်င္ ခရစ္ ယာန္ထဲသို႔ ၀င္ကို၀င္ရမည္ ျဖစ္သည္။ မၾကာေသးမွီ ႏွစ္က လုပ္ႀကံခံလုိက္ရေသာ ဗိုလ္ဆန္ျပဳတ္သည္ပင္- ဧရာ၀တီတိုင္းသား ဗုဒၶ ဘာသာ အစစ္မွ ဒူးပလာခရိုင္ ရဲမႈးျဖစ္ရန္ ခရစ္ယာန္သို႔ ၀င္ လိုက္ရသူ ျဖစ္သည္။ ထိုသူတုိ႔၏ ေတာ္လွန္ေရးမွာ ကရင္ေတာ္လွန္ေရး ဟု နာမည္ေကာင္း ယူထားေသာ္လည္း အမွန္တကယ္၌ ခရစ္ယာန္ေတာ္လွန္ေရး သို႔မဟုတ္ ကရူးဆိတ္သာ ျဖစ္ေလသည္။

ကရင္မ်ားသည္ ရိုးသားသည္။ ေျပာဆိုသမွ်ကို ရိုးသားစြာပင္ ယံုလြယ္သည္။ အမိန္႔နာခံသည္။ ထိုသို႔ျဖင့္ ကရင္ဗုဒၶဘာသာထုႀကီးမွာ ခရစ္ယာန္တစ္စု၏ ေက်းကၽြန္ဘ၀ျဖင့္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခံစားခဲ့ရသည္ကိုပင္- အၿပံဳးမပ်က္ခဲ့ေပ။ သို႔ေသာ္ မည္သူမဆို မိမိဘာသာတရား အား မိမိခ်စ္ၾကေလသည္။ ကရင္ ဗုဒၶ ဘာသာမ်ားသည္လည္း သူတို႔၏ ရိုးရာျဖင့္ ဗုဒၶသာသနာအား ခ်စ္ခင္ဖက္တြယ္ၾကသည္ပင္ ျဖစ္သည္။

နင္းျပားဘ၀- ရာထူးမရျဖင့္ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ေပါင္း ၄၉ ႏွစ္ ခံစားၿပီးေနာက္ပိုင္း၊ မခံမရပ္ႏိုင္ေသာ ေပါက္ကြဲမႈႀကီး တစ္ခု ျဖစ္ေလေတာ့ သည္။ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္ဟု ဆိုရမည္။ သုမြဲထ ျမစ္ဆံုတြင္ ဘုရားတည္သည့္ ကိစၥမွ စတင္ခဲ့သည္။ ထိုမွစ ၿမိဳင္ႀကီးငူဆရာေတာ္၏ အမည္ကို လူသိလာျခင္း ျဖစ္သည္။ ဗုဒၶဘာသာမ်ား ဘုရားတည္မည့္ ေနရာမွာ ခရစ္ယာန္ဘုရားေက်ာင္း မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္ ေနရာျဖစ္သည္။ ထို အခ်င္းအရာအား ခရစ္ယာန္မ်ားက လံုး၀ မလိုလားခဲ့ေပ။

ကရင့္ေျမ၊ ကရင့္ေရ၊ ကရင့္ေဒသတြင္ လက္တစ္ဆုတ္စာ လူနည္းစု ခရစ္ယာန္မ်ားက ႀကိဳက္သလို ခ်ယ္လွယ္ ေနရာယူလိုက ယူႏိုင္ သည္ သို႔ေသာ္ ဗုဒၶဘာသာ လူမ်ားစုႀကီးအတြက္ ဘုရားတစ္ဆူတည္ရန္ပင္ ေနရာမရွိေပ။

ခရစ္ယာန္ ဗိုလ္မႈး ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားက အေၾကာင္းျပသည္မွာ အကယ္၍ထိုေနရာ၌ ဘုရားတည္လိုက္လွ်င္- ရန္သူက သူတို႔ေနရာအား အလြယ္ တကူျမင္ႏိုင္မည္၊ အလြယ္တကူ သိႏိုင္မည္ဟု ျဖစ္သည္။ စစ္ေရး ဗ်ဴဟာအရ ရန္သူအား လမ္းျပေရာက္မည္ဟု ဆိုသည္။

အမွန္တကယ္တြင္ ထိုဗိုလ္မႈး ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားကိုယ္တိုင္က မည္သည့္ စစ္ပညာကိုမွ တတ္သည္မရွိ။ လူမိုက္တိုက္- မိုက္ရူးရြဲ စိတ္သာ ရွိ သူမ်ားျဖစ္သည္။ ကရင္ေတာ္လွန္ေရး တစ္ေလွ်ာက္ နယ္စပ္ဂိတ္မ်ားမွ ေကာက္ခံရရွိခဲ့ေသာ္ ၀င္ေငြမ်ားမွာ ေရတြက္၍ပင္ မႏိုင္ေပ။ ထိုေငြေၾကးျဖင့္ ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားအတြက္ ပညာေက်ာင္းမ်ား တည္ေဆာက္ေပးျခင္း မရွိခဲ့။ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ စစ္ေရးဗ်ဴဟာ- ႏိုင္ငံေရးဗ်ဴဟာမ်ား တတ္ကၽြမ္းေစရန္ ႏိုင္ငံျခား ပညာသင္မ်ား ေစလႊတ္ခဲ့ျခင္း မရွိ။ ဗိုလ္မႈး ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔၏ လက္ေရြးစင္ သားသမီး တစ္စု ကိုသာ အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံ၌ ေက်ာင္းထားေပးျခင္း၊ အိႏၵိယႏိုင္ငံသို႔ ေစလႊတ္၍ ခရစ္ယာန္ဘာသာေရး ဘြဲ႔မ်ား ယူခိုင္းျခင္းမ်ားသာ ရွိခဲ့ ေလသည္။ ထိုခရစ္ယာန္ ဘာသာေရးဘြဲ႔ရမ်ားထံမွ ဘယ္စစ္ေရး ဗ်ဴဟာမ်ားကို ရလိမ့္မည္ ျဖစ္သနည္း။

သူတို႔၏ စစ္ေရးပညာ- စစ္ေရးဗ်ဴဟာမွာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား ေရွ႔ေမွာက္၌ ဗုဒၶဘာသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား ပါးရိုက္ျခင္း။ စစ္ဖိနပ္ျဖင့္ ေဆာင့္ကန္ျခင္း၊ ေခါင္း ရိုက္ခြဲျခင္း။ ေသနတ္ျဖင့္ ပစ္သတ္ျခင္းမ်ားသာ ျဖစ္ခဲ့သည္။

ထိုသို႔ သူယုတ္မာ ခရစ္ယာန္မ်ားေၾကာင့္- ၁၉၉၆ ကရင္ အေရးအခင္းတြင္ လက္နက္မဲ့ ဗုဒၶသာသနာ၀င္မ်ား မ်ားစြာ ေသဆံုးရေတာ့ သည္။ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရး တပ္တြင္းမွလည္း ဗုဒၶဘာသာမ်ား ထံမွ လက္ႏွက္မ်ားအား သိမ္းဆည္းပစ္လွ်က္- တဘက္သတ္ စတင္ပစ္ သတ္ျခင္းမ်ား ျဖစ္ခဲ့သည္။ ထိုစစ္ပြဲ၏ အဓိက တရားခံမွာ ဗိုလ္ ေက်ာ္ရွား-ျဖစ္၍၊ သူ႔အထက္မွ ခရစ္ယာန္လူႀကီးမ်ားကလည္း မ်က္ကန္း မ်ိဳးခ်စ္ပညာမဲ့မ်ားသာျဖစ္လွ်က္ ဗုဒၶဘာသာတို႔အား တရားလက္လြန္ျပဳခဲ့ျခင္းမ်ား ျဖစ္သည္။

ေျပးလမ္းပိတ္ေနေသာ ရဟန္းသံဃာေပါင္း မ်ားစြာအား ဘာသာေရး အၿငိဳးအေတးျဖင့္ ရက္ရက္စက္စက္ အသတ္ခံ လိုက္ရသည္။

ထိုျဖင့္ မဆံုးေသး။ မိမိတို႔၏ ခရစ္ယာန္ အယူသည္းျခင္းကို မျမင္ႏိုင္ဘဲလွ်က္- ကရင့္ေတာ္လွန္ေရး ႏွစ္ျခမ္းကြဲရ သည္မွာ ဘုန္းႀကီးမ်ား ေၾကာင့္ဟု တစ္ရားေသ တစ္ထက္ခ် သတ္မွတ္လွ်က္-ဘုန္းႀကီးမ်ားအား ရသည့္နည္းျဖင့္ သတ္ျဖတ္ရန္ ႀကံစည္ခဲ့ေလသည္။ ထိုကရင္ ျပည္နယ္မွ ဘုန္းႀကီးမ်ားသည္ သူ႔တို႔၏ေျမ သူတို႔၏ ေရ သူတို႔၏ ေဒသအား ထားခဲ့လွ်က္ ဘယ္အရပ္သို႔မွ ထြက္ေျပး၍ မရႏိုင္သည့္ အဆံုး မိမိကိုယ္မိမိ လံုၿခံဳေရးအတြက္ လက္နက္ကိုင္ ေနခဲ့ရေတာ့သည္။ ထိုရဟန္းမ်ားသာ လက္နက္မကိုင္ဘဲ- ထြက္ေျပး တိမ္းေရွာင္ သြားမည္ ဆို လွ်င္- ထိုေဒသ၌ ဗုဒၶဘာသာတို႔သည္ သာသနာေရးရာ၌ အားကိုးအားထား မဲ့သြားရေပလိမ့္မည္။ ခရစ္ယာန္ အယူသည္း မ်ား၏ ေဘးမွ ေျပးလာေသာ သူတုိင္း၏ အားကိုးအားထားရာ အရိပ္မွာ ရဟန္းေတာ္မ်ား၊ ဘုန္း ႀကီးေက်ာင္းမ်ားသာ ရွိခဲ့ေပသည္။

ထိုအေျခ အေနမ်ားေၾကာင့္- ေသြးလိႈင္းဆူပြက္ေနေသာ ခရစ္ယာန္ လူယုတ္မာမ်ား၏ လူသတ္ကြင္းႀကီးထဲ၌ ေနာက္လိုက္ ဒကာ ဒကာမ မ်ား အက်ိဳးငွာ ရဟန္းသံဃာေတာ္ တစ္ခ်ိဳ႔မွာ ေသနတ္ကိုင္ေဆာင္ ေစာင့္ေရွာက္ ရန္ ေျပးမေရွာင္သာေသာ တာ၀န္တစ္ရပ္ ျဖစ္ခဲ့ရေတာ့သည္။

မည္သို႔ ဆိုေစ- ဗုဒၶေဒသနာ၌ ေဆးမွင္တစ္စက္ စြန္းခဲ့ရသည့္ အေၾကာင္းမွာ- ခရစ္ယာန္လူယုတ္မာ မ်ား ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ ဟူေသာ အခ်က္အား သမိုင္းမတင္ဘဲ မေနႏိုင္ခဲ့ေပ။

ျပည္ခ်စ္စိုး (ဖားအံ)