ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ခရစ္ယာန္ဘာသာ

နံပါတ္ (၁) အႏၱရာယ္

ဤကိုယ္ေတြ႔ အေတြ႔အႀကံဳမ်ားကို ေရးသားရာတြင္ မႈသား မပါေပ။ ဘာသာတရား လြတ္လပ္ခြင့္မ်ားကိုလည္း မေစာ္ကားေပ။ ဗုဒၶ သာသနာ၀င္မ်ားသည္ မိမိတို႔၏ အမ်ိဳးသိကၡာကို ေစာင့္ေစာင့္ျခင္း ရကၡတစိတ္ ထားရာ၌ အတြင္းရန္၊ အျပင္ရန္အား ဆင္ျခင္သတိျဖင့္ မွန္ကန္စြာ သိရန္သာ တင္ျပျခင္း ျဖစ္သည္။ ကၽြႏ္ုပ္စာေရးသူသည္ လက္ရွိအထိ ခရစ္ယာန္ အသင္းအဖြဲ႔တစ္ခုႏွင့္ ပတ္သက္၍ ၀န္ထမ္း အျဖစ္ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ေနေသာေၾကာင့္ မွန္ကန္ေသာ ခရစ္ယာန္ လူေကာင္းမ်ားအား ထိခိုက္ေစလိုေသာ စိတ္ေစတနာလည္း မရွိ ေပ။

ကၽြန္ေတာ္သည္ ေက်ာင္းသားဘ၀တြင္ ဘာသာျခားမ်ားႏွင့္ ေပါင္းသင္းဘူးပါသည္။ စကားႀကံဳလွ်င္ ဘာသာေရး စကားမ်ားလည္း ေျပာ ခဲ့သည္မ်ား ရွိပါသည္။ အတြင္းက်က် ေျပာျခင္းေတာ့ မဟုတ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ေက်ာင္းေနေဖၚ သူငယ္ခ်င္းမ်ားတြင္ ခရစ္ယာန္ ဘာသာ ၀င္မ်ားႏွင့္ ရင္းႏွီးစြာ မဆံုဘူးခဲ့ေသာ္လည္း ဖန္ဆင္းရွင္၀ါဒကို လက္ခံသည့္ အျခားေသာ ဘာသာ၀င္မ်ားႏွင့္ ရင္းႏွီးမႈမ်ား ရွိခဲ့ပါသည္။ လူသား သဘာ၀ အတိုင္း ကိုယ့္ဘာသာေကာင္းေၾကာင္း ကိုယ္ေျပာမ်ားမွာ ဓမၼတာ ျဖစ္ေသာ္လည္း- သူတစ္ဦးအား မိမိဘာသာ အတြင္း သို႔ အတင္းအဓမၼ ဆြဲေခၚျခင္းမ်ား- သူတစ္ပါး၏ အိမ္သို႔ တံခါးေခါက္၍ အခ်ိဳသပ္လွ်က္ မိမိသာသနာေကာင္းေၾကာင္း အတင္းအဓမၼ ျမႇဴယ္ဆြယ္ျခင္း ဓမၼ သီခ်င္းဆိုျခင္းမ်ားကို မႀကံဳဘူးခဲ့ပါ။ စိတ္ဆိုးရခက္ ႏုၾကမ္းစီး သာသနာျပဳျခင္းမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဗုဒၶသာသနာမွ မျပဳလုပ္သလို- ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ခင္မင္ဘူးေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ား၏ ဘာသာမ်ားမွလည္း မေတြ႔ခဲ့ရပါ။ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး သာေရးနာေရးႏွင့္ ဘာသာေရး ရက္မ်ားတြင္ လူမႈေရး အရ ဖိတ္ၾကားျခင္းမ်ားသာ ႀကံဳဘူးခဲ့ပါသည္။

စီးပြားေရး အခက္အခဲမ်ားေၾကာင့္ ဘြဲ႔ရသည္ႏွင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံဘက္သို႔ အလုပ္လုပ္ရန္ လာေရာက္ခဲ့ပါသည္။ မဲေဆာက္ၿမိဳ႔တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ လူမ်ိဳးစံု- ဘာသာစံုကို ေတြ႔ႀကံဳရသည္- ဆက္ဆံရသည္။ ေပါင္းသင္း မိတ္ဖြဲ႔သည္- ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၿမိဳ႔ထက္ လူမ်ိဳး-ဘာသာ ပိုမ်ားပါသည္။ ထိုၿမိဳ႔တြင္ လက္ေဇာင္းထက္လွေသာ ခရစ္ယာန္ သာသနာျပဳမ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္တိုးရပါေတာ့သည္။

သူတို႔သည္ အေျပာခ်ိဳ၏။ လူျမင္ေကာင္းရန္ ၀တ္စားဆင္ယင္၏။ ပ်ဴငွာေဖၚေရြဟန္ရွိ၏။ အခက္အခဲ ရွိသူမ်ားအား ကူညီ ယိုင္း ပင္းဟန္ လည္း ရွိ၏။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွင့္ ေပါင္းသင္း ပတ္သက္ရန္လည္း အခက္အခဲ အဟန္႔အတားဟူသည္ မရွိ။ အျခားေသာ ဖန္ဆင္းရွင္၀ါဒ လက္ခံသူမ်ားႏွင့္ မတူ၊ အစားအေသာက္- အေနအထိုင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွင့္ ကြဲလြဲမႈ မရွိ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွင့္ သူတို႔အၾကား လူမႈဆက္ဆံ ေရး၊ တည္းခိုစားေသာက္ေရးအတြက္ အဖုအထစ္ မရွိေပ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ၿမိဳ႔မွ ဘာသာျခားမ်ားႏွင့္ ရင္းႏွီးခဲ့ဘူးေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္အား သူတို႔၏ ဘုရားေက်ာင္းမ်ားသို႔ တစ္ေခါက္မွ မေခၚဘူးခဲ့ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း သူတို႔၏ ဘုရားေက်ာင္းဆိုသည္ကို သြားရေကာင္းမည္ဟု မည္သည့္အခါကမွ် မေတြးမိခဲ့ပါ။ မိမိဖာသာ မိမိ အလိုက္ သင့္ ပိုေနၿမဲ က်ားေနၿမဲ ေနသားတစ္က် ေနလုိက္ျခင္းသာ ျဖစ္ေပသည္။ မိဘရိုးရာ အစြဲ- ပတ္၀န္းက်င္ထုႀကီး၏ သတင္းရိုတ္ခတ္မႈဒဏ္ ကို
လြန္ဆန္ႏိုင္သူဟူ၍ ရွိမည္မထင္- ထိုအထဲတြင္ ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း ပါေနမိရာ- ဘာသာျခားမ်ားအေပၚ စိတ္ကသိကေအာက္ ျဖစ္မိသည္မ်ားလည္း ရွိခဲ့ပါသည္။

ယခု ခရစ္ယာန္မ်ားသည္မွာမူ- ကၽြန္ေတာ့အား ဘုရားေက်ာင္းသို႔လိုက္ရန္ အတင္းအဓမၼ စည္းရံုးလွ်က္ ေခၚပါသည္။ ေနာက္ဆံုး အား က်ိဳ႕အားနာႏွင့္ လိုက္ပါရန္ မ်ိဳးစံု ေျပာဆိုပါသည္။ သူတို႔၏ ဘာသာေရး ဘုရားေက်ာင္းသို႔ ေခၚယူပံုမွာ အလြန္လႈိက္လွဲ ပ်ဴငွာဟန္ ရွိ ေသာ္လည္း- လူမႈေရး ခင္မင္မႈ ေဘာင္မွ လြန္ကဲေနသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ ခံစားမိပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္လည္း အားက်ိဳးအားနာျဖင့္ သူတို႔၏ ဘုရားေက်ာင္းသို႔ လိုက္သြားမိပါသည္။ ဘုရားေက်ာင္းတြင္- ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခါဘူးမွ် မၾကားဘူးခဲ့ေသာ စကားကို ၾကားလိုက္ရေပသည္။ ကၽြန္ေတာ့ နားကိုပင္ ကၽြန္ေတာ္ မယံုၾကည္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္သြားမိပါသည္။ ထိုစကားမွာ အျခားမဟုတ္ `သခင္ ခရစ္ေတာ္အား ထာ၀ရ ဘုရားသခင္၏ သားေတာ္´ ဟု ယံုၾကည္သက္၀င္လိုက္လွ်င္ ထိုယံုၾကည္သူ ၏ ရွိသမွ်ေသာ မေကာင္းမႈ အျပစ္မ်ားကို သခင္ခရစ္ေတာ္က အကုန္ ခံယူ သြားမည္ ဟူေသာ စကားပင္ ျဖစ္ပါသည္။ တရားေဟာ ဆရာသည္ သူ႔အယူ၀ါဒ သူ႔လက္ခံမႈအား သူေျပာေနသည္ကို ကၽြန္ေတာ္ နားလည္ေပး၍ ရပါသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုရားေဟာ စင္ျမင့္ေပၚမွ ဗုဒၶဘာသာတို႔၏ ကံ-ကံ၏ အက်ိဳး ကို ယံုၾကည္ထားမႈမွာ လံုး၀ မွားယြင္းေၾကာင္း၊ ေရနစ္ေနသူသည္ မိမိကိုယ္မိမိ မကယ္တင္ႏိုင္ ေၾကာင္း ထိုေရနစ္ေနသူအား အျခားသူ တစ္ဦးက ကယ္တင္မွ ရႏိုင္သည့္ အေၾကာင္း- လူသားအေပါင္းအား ကယ္တင္မည့္ သူမွာ ေယရႈဘုရားသာ ျဖစ္ေၾကာင္း- ေျပာဆိုပါေတာ့သည္။

ကၽြန္ေတာ့အား ဘုရားေက်ာင္းသို႔ အတင္းေခၚယူသြားၿပီး ႀကိဳးတုတ္ရိုက္ေနသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ ခံစားမိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့ စိတ္ထဲတြင္ ကၽြန္ေတာ့အား ေစာ္ကားသည္ဟု သံုးသပ္မိသည္။ ထို ခရစ္ယာန္ဆရာႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႔ဆံုမည္ ေဆြးေႏြးမည္ စကားေျပာမည္ဟု ခံစားခ်က္ ျဖစ္ေပၚမိသည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ ေလ့လာရေပဦးမည္။ မိမိဘာသာအေၾကာင္း- သူတစ္ပါး၏ ဘာသာ အေၾကာင္းမ်ားကို တတ္အားသ၍ ေလ့လာရဦးမည္။ ထိုဆရာႏွင့္ ေတြ႔ကို ေတြ႔ဦးမည္ဟု-------။ ကၽြန္ေတာ္ ဘ၀င္မက်ေသာ စကားႏွစ္ခုမွာ ကယ္တင္ရွင္ ဆိုသည္ႏွင့္ ေယရႈဘုရား ဟူသည္ပင္။ (ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားက ရွင္ေဂါတမ ျမတ္စြာဘုရားကိုသာ ဘုရားဟု ေခၚဆို၍ အျခား သူမ်ား ကိုးကြယ္ယံုၾကည္ေသာ ဘာသာေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ဘုရား ဟု မေခၚဆိုသည့္အျပင္- ထိုသူမ်ား ေျပာဆို သံုးႏံႈးသည္ကို လည္း နား၀င္ မေျဖာင့္ေပ။ ငယ္စဥ္က ေယရႈခရစ္ ဟုလည္းေကာင္း ခရစ္ေတာ္ေယရႈ ဟုလည္းေကာင္း ၾကားဘူးသည္မွာ နား၀င္ၾကမ္း စရာ အေၾကာင္း မရွိခဲ့ေပ။ သူ႔အသံုးႏွင့္ သူေျပာဆိုေနသည္သာ။ အမ်ားသံုး စကားလံုးမ်ားသည့္ ရုပ္နာမ္ မရွိေသာ ထာ၀ရဘုရား၊ အစိေႏၱယ်ဘုရား၊ အသကၤတဘုရား စသည္ျဖင့္ သူတို႔၏ ဖန္ဆင္းရွင္ဘုရားမ်ားကို ေခၚဆိုေနသည္မွာလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ ခံစားခ်က္ ကသိ ကေအာက္ျဖစ္စရာ အေၾကာင္းမရွိဟု ထင္သည္။ ယခုမူ ေယရႈဘုရား ဆိုသည္မွာ ဗုဒၶဘာသာမ်ားအတြက္ ပံုမွားရိုက္ ျခင္းသာ ျဖစ္သည္ဟု နားလည္မိေပသည္။

သူတို႔ ဘာေတြ ေဟာေျပာသလဲ၊ အျခားေသာ ဘာသာျခားမ်ားကေရာ ဘာေတြ ေဟာေျပာသလဲ၊ ကၽြန္ေတာ္ အလွ်ဥ္းသင့္သလို ေလ့ လာရမည္။ သူတစ္ပါး၏ ယံုၾကည္မႈ ဘာသာတရား တစ္ခုအား ဘလိုင္းႀကီး ပုတ္ခတ္ေစာ္ကားျခင္းကား ထိုေဟာေျပာေနေသာ သူ ကိုယ္ စား ျပဳသည့္ ဘာသာတရား၏ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္ ျဖစ္ေနလွ်င္- ထိုဘာသာ တရားသည္ လူသားမ်ား အတြက္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဗုဒၶ ဘာသာ ျမန္မာမ်ားအတြက္ အလြန္ အႏၱရာယ္ရွိေသာ ဘာသာတစ္ခု ျဖစ္ေနေပသည္။

ဘုရားေက်ာင္းမွ အျပန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္ ခရစ္ယာန္ က်မ္းစာ တစ္အုပ္ကို ေတာင္းယူခဲ့ပါသည္။ သူတို႔ကလည္း လြယ္လြယ္ကူကူပင္ ေပး လိုက္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိသည္မွာ အကယ္၍ ငါတို႔ ဗုဒၶဘာသာ စာအုပ္ တစ္အုပ္ကို ေတာင္းရင္ ဒီလို လြယ္လြယ္ကူကူ မရႏိုင္ ဘူး အခု သူတို႔က အလံုးအရင္းနဲ႔ ဘာသာ ျဖန္႔ခ်ီေနပါလား- ဟု ျဖစ္သည္။ စိတ္ထဲတြင္ မနာလိုမႈပင္ ျဖစ္ေပၚမိသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုမနာလို မႈသည္ပင္ အကုသိုလ္ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ မိမိဘာသာတရားအား ၾကည္ညိဳသည့္ အေလွ်ာက္ မနာလိုမႈအား ေဖ်ာက္လိုက္ရပါသည္။

ေနာက္တစ္ပါတ္ ေသာၾကာေန႔တြင္ ကၽြန္ေတာ္၏ ဘာသာျခား သူငယ္ခ်င္း တစ္ဦးအား- သူတို႔၏ ဘုရားေက်ာင္းသို႔ လိုက္ခ်င္သည္ဟု ေျပာဆိုေသာအခါ- ထိုသူငယ္ခ်င္းက သူတို႔မွာ ဘုရားေက်ာင္း လို႔ မရွိေၾကာင္း၊ ဗလီလို႔ ေခၚေၾကာင္း၊ အခ်ိဳ႔ ျမန္မာစာ တတ္ကၽြမ္းသူမ်ား က အစၥလာမ့္ ၀တ္ေက်ာင္းေတာ္ဟု ဘာသာျပန္ဆိုေၾကာင္း ေျပာပါသည္။ (ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း ဗလီ ဆိုေသာ အသံုးကို ၾကားဘူး ၿပီး သားပင္၊ သို႔ေသာ္ လူမႈေရးအရ ေျပျပစ္ေစရန္ ဘုရားေက်ာင္း ဟု သံုးလိုက္မိျခင္း ျဖစ္သည္။ သူ႔အေျဖမွာ ကၽြန္ေတာ့ အတြက္ ထိခိုက္မႈ မရွိေပ။ သူ႔ဘာသာေရး အသံုးအႏႈံးကို သူတို႔ဟာ သူတို႔ ေမြးစားထားျခင္း ျဖစ္၍ အျခားသူမ်ား၏ ဘာသာတရား အသံုးအႏႈံးကို ဆင္တူရိုး မွာ ပံုတူရိုက္ျခင္း မရွိဟု ခံစားမိသည္။) သူက ဆက္၍ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဗလီကို ခင္ဗ်ားလုိက္လို႔ ဘာထူးမွာလဲ။ ခင္ဗ်ားက ကၽြန္ေတာ္တို႔လို ဘုရားရွိခိုးတတ္တာမဟုတ္ဘူး။ လူေတြကလည္း မ်ားပါတယ္- ေတာ္ၾကာ စိတ္ညစ္ေနရမယ္- ဟု ျပန္ေျပာပါသည္။ (ကၽြန္ေတာ္က ေရာေယာင္၍ ဘုရားရွိခိုးခ်င္သူ မဟုတ္- ဘာသာျခားမ်ားက ဗုဒၶဘာသာအေၾကာင္း ဘာေတြ ေျပာေနၾကသလဲ ဆိုသည္ကိုသာ သိခ်င္ သူ ျဖစ္သည္။) ကၽြန္ေတာ္က ဒါဆို တရားနားေထာင္လို႔ မရဘူးလားဟု ေမးလိုက္သည္။ သူက ရပါတယ္။ ေဒါင့္တစ္ေဒါင့္မွာ ထိုင္ၿပီး နား ေထာင္ပါ ဟု ဆို၍ ေခၚသြားပါသည္။

ဗလီသို႔ ေရာက္ေသာ အခါ- သူတို႔ဘာသာ သူတို႔စကားျဖင့္ တရားတစ္ပိုင္းေဟာသည္။ ထို႔ေနာက္ ျမန္မာဘာသာစကားျဖင့္ တရားေဟာ သည္။ ထိုတရားမ်ားတြင္ မည္သူ၏ အေၾကာင္းမွ မပါ။ လူေတြ ေကာင္းေကာင္းေနရန္၊ စာရိတၱေကာင္းရန္ (သူတို႔ယံုၾကည္ေသာ) ဘုရား သခင္ကို ေၾကာက္ရန္- အဲ့ဒီ ဘုရားေရွ႔မွာ ဘယ္သူမွ လိမ္ညာထားလို႔ မရေၾကာင္းႏွင့္ ထိုဘုရားက လူသားေတြ ေလာကမွာ ေကာင္း ေကာင္း မြန္မြန္ ေနထိုင္တာကိုပဲ ျမင္ေတြ႔ခ်င္ေၾကာင္း။ ဘုရားကိုသိရန္။ ဘုရားေဟာ အတိုင္း တတ္ႏိုင္သမွ် ေနထိုင္က်င့္ႀကံဘို႔- စသည္ တို႔ကိုသာ ေဟာေျပာသြားသည္။ ထို႔ေနာက္ သူတို႔ ဘာသာစကားျဖင့္ ဆုေတာင္းၾကသည္။ ေမတၱာပို႔ၾကသည္။ ဘုရားရွိခိုးၾကသည္ မ်ား ကိုသာ ျမင္ေတြ႔ခဲ့ရေပသည္။ ကၽြန္ေတာ့အားလည္း အေလးထားပံုမရွိ။ လူတစ္ခ်ိဳ႔သာ ၿပံဳးျပ၍- လူအမ်ားစုႀကီးမွာ သူ႔ဖာသာသူ လုပ္စရာ ရွိသည္မ်ားကို လုပ္ေနၾကေပသည္။ ခရစ္ယာန္မ်ားကဲ့သို႔ ပ်ဴပ်ဴငွာငွာ ဖက္လဲတကင္း မရွိေပ။

ကၽြန္ေတာ့အား ပ်ဴငွာျခင္းလည္း မရွိ။ ရန္မူျခင္းလည္း မရွိ- ေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့စိတ္ထဲတြင္ ခပ္စိမ္းစိမ္း၊ ခပ္ရွိန္းရွိန္း ျဖစ္မိေပသည္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔၏ အျပဳအမူမ်ားမွာ သူတစ္ပါးအား ထိခိုက္ျခင္း မရွိ။ သူတစ္ပါးအား ရန္ရွာျခင္း မရွိ။ သူတစ္ပါး ဘာသာအား ပုတ္ခတ္ ေစာ္ကားျခင္းမရွိ။ သူတို႔အလုပ္ သူတို႔ လုပ္သြားျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ဗလီမွ ထြက္လာေသာ အခါ- လၻက္ရည္ဆိုင္တြင္ ထိုင္ၾကသည္။ ထို အခါတြင္မွ- ကၽြန္ေတာ့အား လၻက္ရည္ေသာက္ပါ။ မုန္႔စားပါ။ ဟု ေျပာဆိုသူ အေတာ္မ်ားမ်ားကို ေတြ႔ရသည္။ သူတို႔၏ ေဖၚေရြပံုကား တစ္မ်ိဳး ပါလား။ ဟု ခံစားမိသည္။ လၻက္ရည္ေသာက္ မုန္႔စား စကားစျမည္ေျပာေသာ အခါတြင္လည္း သာမာန္ လူမႈေရးမွအပ အျခား ဘာသာေရး အေၾကာင္း မပါသေလာက္ပင္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၿမိဳ႔မွ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ထူးမျခားနားေပ။

ကၽြန္ေတာ္က စိတ္ထဲမွာ ထိန္းမႏိုင္ဘဲ `ခင္ဗ်ားတို႔ ျပဳလုပ္တဲ့ အျပစ္ကို ဘုရားသခင္က ကယ္တင္မယ္လို႔ ယံုၾကည္သလား´လို႔ ေမး ၾကည့္ေတာ့- ထိုင္၀ိုင္းထဲမွ လူတစ္ေယာက္က- `မင္းကလည္းကြာ ရူးေနသလား။ ကုိယ္လုပ္တဲ့ အျပစ္ကို ဘယ္သူက လာ ကယ္မလဲ။ ကိုယ္လုပ္ ကိုယ္ခံေပါ့၊´ ကိုယ္လုပ္တာကို ဘုရားသခင္က ခံမယ္ဆိုရင္- ဘယ္သူက ဒုကၡခံၿပီး ေကာင္းမႈေတြ လုပ္ေနမလဲ- ေလာကမွာ ေကာင္းမႈ လုပ္ရတာ- ဒုကၡအျဖစ္ဆံုးပဲ၊´ လို႔ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ပင္ ၀င္ေျဖလိုက္ေပသည္။ ကၽြန္ေတာ္က `ဒါဆို ခင္ဗ်ားတို႔က ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာလို ကံ-ကံ၏ အက်ိဳးကို လက္ခံတာေပါ့။´ ဟု ဆက္ေမးမိေတာ့- သူက `ဒါေတာ့ ငါလည္း မသိဘူး။ ငါက ဗုဒၶဘာသာကို ဘာမွ မသိဘူး။ ဒါေပမယ့္ ငါတို႔ ဘာသာမွာေတာ့ ကိုယ္လုပ္တာ ကိုယ္ခံပဲ။ ကိုက ခိုးရင္ ရဲက ကိုယ့္ကိုပဲ ဖမ္းမွာပဲ။ ဘယ္ဘုရားကိုမွ သြား ဖမ္းမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဘုရားဆိုတာ- လူေတြကို ဒါက မေကာင္းဘူး။ ဒါကေကာင္းတယ္ လမ္းၫႊန္မိန္႔ေႁခြတဲ့ အရွင္ပဲ။ ဒီထက္လည္း မ်ားမ်ားစားစား၊ ငါမသိဘူး။ မင္းေလ့လာခ်င္ရင္ေတာ့ စာအုပ္ေတြ ၀ယ္ဖတ္ေပါ့၊ ျမန္မာျပန္ေတြ ရွိတာပဲ´ဟု ေျပာပါသည္။

ဖန္ဆင္းရွင္ကို ယံုၾကည္တာျခင္း တူေပမယ့္- ကြဲေတာ့ ကြဲေနၿပီ။ ဟု ကၽြန္ေတာ့ စိတ္ထဲတြင္ သတ္မွတ္မိပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ႏွင့္ အသြင္အျပင္ မတူေသာ မူဆလင္မ်ားအား ကၽြန္ေတာ္ထင္ခဲ့ေသာ အထင္အျမင္မ်ားမွာ တစ္စံုတစ္ရာ လြဲေခ်ာ္ေန၍- ကၽြန္ေတာ္တို႔ သတိထားရေကာင္းမွန္း မသိေသာ ခရစ္ယာန္မ်ားမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာ အတြက္ နံပတ္ (၁) အႏၱရာယ္ ျဖစ္သည္ဟု သိလိုက္ ရေပသည္။

ကၽြန္ေတာ့တြင္ ထိုင္းေငြ (ဘတ္) ၂၀၀၊ ၃၀၀ ျဖင့္ မူဆလင္စာအုပ္မ်ားကို မ၀ယ္ႏိုင္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ စက္ခ်ဳပ္ရံုတြင္ လုပ္ရ သည္မွာ ငတ္တစ္လွည့္ ျပတ္တစ္လွည့္ျဖင့္ ျဖစ္ေနရသည္။ ေလာေလာဆယ္တြင္ မူဆလင္သည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အတြက္ အႏၱရာယ္ ရွိသည္ဟုလည္း မခံစားမိပါ။ အသြင္ကြဲျပား- အစားအေသာက္ ဂ်ီးမ်ားေသာ္လည္း သူ႔သဘာ၀ႏွင့္သူ က်င္လည္ေနသည္သာ။ မည္သူ႔ ကို ေနာက္ေၾကာမွ ဓါးျဖင့္ ထိုးျခင္းမရွိေပ။

ထို႔ျပင္- ကၽြန္ေတာ့တြင္ ခရစ္ယာန္က်မ္းစာ တစ္အုပ္ ရွိေနေပသည္။ ထိုစာအုပ္ကိုသာ ဖတ္ရမည္ ျဖစ္သည္။ သူ႔အေၾကာင္း မသိက သူ႔အား ေဆြးေႏြးရန္ မျဖစ္ႏုိင္ေပ။ ကၽြန္ေတာ္ကိုးကြယ္သည့္ ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ ပတ္သက္၍ ကၽြန္ေတာ္သည္ အတတ္ႀကီး မဟုတ္ေသာ္ လည္း ေအာက္စာေၾကထားသေလာက္ ရွိပါသည္။

ထိုျဖစ္ရပ္သည္ (၂၀၀၀) ခုႏွစ္မွ ျဖစ္သည္။ဆက္လက္ တင္ျပပါမည္။

ကိုရင္မိုး